Η κατάσταση στο χώρο της Υγείας όπως και σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής παραμένει στα ίδια ή και χειρότερα επίπεδα, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Είναι φανερό πλέον, και στον πιο παραδόπιστο, ότι η Κυβέρνηση, με τη βοήθεια της Ε.Ε. προσπαθεί να περισώσει ό,τι μπορεί, ρίχνοντας τα βάρη στην εργατική τάξη. Εν μέσω μιας οικονομικής που δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και τις πολιτικές τους μαριονέτες, η στρατηγική που ακολουθείται είναι περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση των τελευταίων προνομίων και ελευθεριών των πολιτών.
Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται καθημερινά και στα Δημόσια Νοσοκομεία σε όλη την επικράτεια. Την εικόνα αυτή μπορεί κανείς να την αντιληφθεί και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Οι μεγάλες ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό από γάζες μέχρι ενδοαγγεικούς καθετήρες, οι κενές θέσεις σε ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό και οι πελατειακές σχέσεις πολλών μεγαλογιατρών, που είναι εκφραστές μιας αντιδεοντολογικής και αντιλαϊκής πολιτικής δίνουν πραγματικά το στίγμα της εγκατάλειψης, από το κράτος, της Δωρεάν και Δημόσιας Υγείας.
Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία των εργαζομένων, και λαμβάνοντας πενιχρούς μισθούς, δουλεύοντας υπερωρίες σε πραγματικά άθλιες συνθήκες, προσπαθεί για την καλύτερη δυνατή βοήθεια και εξυπηρέτηση του κόσμου. Αυτό το δυναμικό, ιδιαίτερα το νέο, είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Ξεφεύγοντας από τον ατομοκεντρισμό και τα συντεχνιακά συμφέροντα από τη μία, και από την άλλη, εξουδετερώνοντας πολιτικά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρέπει και οφείλει να δώσει μια άλλη δυναμική στο κίνημα που φουντώνει. Έχουμε τέτοια πρόσφατα παραδείγματα με τις απεργίες και τις επισχέσεις εργασίας των ιατρών και τη σκληρή μάχη που δόθηκε για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, όπως και τις κινητοποιήσεις των νοσηλευτών για καλύτερες συνθήκες εργασίας και προσλήψεις προσωπικού.
Η αναδίπλωση του κινήματος και η διεύρυνσή του είναι καθοριστικής σημασίας. Μπορούμε να συστρατεύσουμε πολύ και δυναμικό κόσμο από όλους τους κλάδους, καθώς ο αγώνας είναι κοινός. Αρχή είναι η Πανελλαδική Απεργία στις 2 Απρίλη. Δεν υποχωρούμε, ούτε συμβιβαζόμαστε.
Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται καθημερινά και στα Δημόσια Νοσοκομεία σε όλη την επικράτεια. Την εικόνα αυτή μπορεί κανείς να την αντιληφθεί και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Οι μεγάλες ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό από γάζες μέχρι ενδοαγγεικούς καθετήρες, οι κενές θέσεις σε ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό και οι πελατειακές σχέσεις πολλών μεγαλογιατρών, που είναι εκφραστές μιας αντιδεοντολογικής και αντιλαϊκής πολιτικής δίνουν πραγματικά το στίγμα της εγκατάλειψης, από το κράτος, της Δωρεάν και Δημόσιας Υγείας.
Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία των εργαζομένων, και λαμβάνοντας πενιχρούς μισθούς, δουλεύοντας υπερωρίες σε πραγματικά άθλιες συνθήκες, προσπαθεί για την καλύτερη δυνατή βοήθεια και εξυπηρέτηση του κόσμου. Αυτό το δυναμικό, ιδιαίτερα το νέο, είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Ξεφεύγοντας από τον ατομοκεντρισμό και τα συντεχνιακά συμφέροντα από τη μία, και από την άλλη, εξουδετερώνοντας πολιτικά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρέπει και οφείλει να δώσει μια άλλη δυναμική στο κίνημα που φουντώνει. Έχουμε τέτοια πρόσφατα παραδείγματα με τις απεργίες και τις επισχέσεις εργασίας των ιατρών και τη σκληρή μάχη που δόθηκε για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, όπως και τις κινητοποιήσεις των νοσηλευτών για καλύτερες συνθήκες εργασίας και προσλήψεις προσωπικού.
Η αναδίπλωση του κινήματος και η διεύρυνσή του είναι καθοριστικής σημασίας. Μπορούμε να συστρατεύσουμε πολύ και δυναμικό κόσμο από όλους τους κλάδους, καθώς ο αγώνας είναι κοινός. Αρχή είναι η Πανελλαδική Απεργία στις 2 Απρίλη. Δεν υποχωρούμε, ούτε συμβιβαζόμαστε.
No comments:
Post a Comment