6 ΟΚΤΩΒΡΗ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

6 ΟΚΤΩΒΡΗ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

Thursday, December 18, 2008

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Εργαζομένων του ΠΓΝ «Αττικόν» ΓΙΑ ΤΙΣ 18/12

Ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί τα παιδιά μας και το μέλλον τους
Ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα
Ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί 2.000 ανθρώπους το χρόνο κρατώντας κλειστές τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας λόγω έλλειψης προσωπικού
Ενάντια στην πολιτική που επιλέγει να δαπανά υπέρογκα ποσά για τους τραπεζίτες, για περισσότερους αστυνομικούς, για υπερσύγχρονα όπλα, για κάμερες, για περισσότερες φυλακές αντί για καλύτερα νοσοκομεία και σχολεία
· ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
· ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
· ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΩΡΑ!!!
Στάση Εργασίας 9πμ - 3μμ
Συγκέντρωση στο Υπουργείο Υγείας 11πμ και συμμετοχή στο Παλλαϊκό Συλλαλητήριο (αναχώρηση πούλμαν από το νοσοκομείο στις 10πμ)

Η Γενική Συνέλευση

Sunday, December 14, 2008

24ωρη Πανελλαδική Απεργία ΠΟΕΔΗΝ 18 Δεκέμβρη, 11 στο Υπουργείο Υγείας


ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ - ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ!

Στην Πανεργατική απεργία στις 10 ∆εκέµβρη χιλιάδες εργαζόµενοι βγήκαµε στους δρόµους ενώνοντας τη φωνή μας µε την οργή των µαθητών, των φοιτητών, της εργαζόµενης νεολαίας που διαδηλώνει όλες αυτές τις µέρες ενάντια στην δολοφονία του 15χρονου µαθητή απαιτώντας να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Χιλιάδες εργαζόµενοι διαδήλωσαν µε τα συνδικάτα και την αντικαπιταλιστική αριστερά που καλούσαν στο Μουσείο και βάδισαν προς το Σύνταγµα, κάνοντας πράξη την διαδήλωση που δεν ήθελε ο Καραµανλής.
Ηταν η οργισµένη απάντηση απέναντι σε µια κυβέρνηση που είναι εκτός ελέγχου. Βουτηγµένη στα σκάνδαλα και τα ψέµατα, συνεχίζει το άγριο πλιάτσικο στους µισθούς, τα ταµεία, τις συντάξεις και τις δουλειές µας.

∆ίνει λεφτά στους τραπεζίτες και σφαίρες για τα 15χρονα παιδιά µας.
Στις 18 ∆εκέµβρη απεργούµε και διαδηλώνουµε, είναι ο επόµενος απεργιακός σταθµός.
Η κατάσταση στα νοσοκοµεία είναι ένα ηφαίστειο έτοιµο να εκραγεί.
H νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Καραµανλή και η παρέα Αλογοσκούφη-Αβραµόπουλου έχουν οδηγήσει τα δηµόσια νοσοκοµεία σε πλήρη διάλυση και έχουν µετατρέψει τις συνθήκες εργασίας σε κόλαση.
Οι απίστευτες ελλείψεις σε µόνιµο προσωπικό σπρώχνουν να βγαίνει η δουλειά µε όλο και λιγότερους εργαζόµενους µε αποτέλεσµα την τροµερή εντατικοποίηση (χιλιάδες χρωστούµενα ρεπό και απλήρωτη εργασία) και επικίνδυνες συνθήκες για τους ασθενείς.
Την ίδια ώρα που οι πολιτικές τους ροκανίζουν το δηµόσιο σύστηµα υγείας, επιβάλλουν τους ιδιώτες , το κέρδος και τον ανταγωνισµό µέσα από τα Σ∆ΙΤ, τα ιδιωτικά συνεργεία και την υποχρηµατοδότηση.
Την ίδια στιγµή µισθοί και προσλήψεις παγώνουν, το ίδιο και τα κονδύλια του προϋπολογισµού για την υγεία.
Η 24ωρη απεργία έρχεται να συντονίσει µια σειρά από νοσοκοµεία που ήδη βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα και στην Αττική. Έρχεται να πάρει την σκυτάλη από την εξέγερση των νοσοκοµειακών γιατρών. Μπορεί να γίνει αφετηρία για ένα µαζικό απεργιακό νοσοκοµειακό κίνηµα διαρκείας που θα σταµατήσει την διάλυση του δηµόσιου νοσοκοµείου και τις επιθέσεις της κυβέρνησης.
Να οργανώσουµε την επιτυχία της απεργίας και την συνέχεια της.
Να ξεσηκώσουµε κάθε νοσοκοµείο, τµήµα, κλινική µε περιοδείες, ενηµερώσεις, συζητήσεις και γενικές συνελεύσεις.
Να κατέβουµε µαζικά µε τα πανώ των σωµατείων µας στην απεργιακή συγκέντρωση.
Να ενώσουµε και την δική µας οργή µαζί µε τους υπόλοιπους εργαζόµενους και την νεολαία, ενάντια σε µια κυβέρνηση που έχει λεφτά για τους τραπεζίτες , λιτότητα, φτώχεια, καταστολή και δολοφονίες για τους εργαζόµενους και την νεολαία.
Όλοι στην απεργία και την πανελλαδική συγκέντρωση στις 11πμ στο Υπουργείο Υγείας.

Αθήνα και Πειραιάς: 6ωρη Στάση Εργασίας 9πμ-3μμ.

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!

Monday, December 1, 2008

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 26-11-08

Κατά το τελευταίο εξάμηνο του 2008 πραγματοποιήθηκε μια μαζική κινητοποίηση στον χώρο της υγείας με βασικά αιτήματα τη βελτίωση των εργασιακών και μισθολογικών συνθηκών των γιατρών, με κορωνίδα την εφαρμογή του πενθημέρου εξαώρου (48 ώρες την εβδομάδα για τους ειδικούς και 56 για τους ειδικευόμενους) καθώς και την εξασφάλιση ως βασικό μισθό του ειδικευόμενου τα 1600 € με ανάλογες προσαρμογές στις ανώτερες βαθμίδες.
Η εφαρμογή των ανωτέρω αποτέλεσε βασικότατο αίτημα μας και απείλησε με εφημεριακό κραχ όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Στην τελευταία συνέλευση της ΕΝΙΘ που πραγματοποιήθηκε στις 5/11/2008 αποφασίστηκε αναστολή των κινητοποιήσεων για τον μήνα Νοέμβρη, καθότι οι δεσμεύσεις του Υπουργείου Υγείας θεωρήθηκαν βήμα θετικής κατεύθυνσης.
Η διαπραγματευτική ομάδα της ΟΕΝΓΕ μετά από αρκετές διαβουλεύσεις με το Υπουργείο Υγείας κατέληξε στο σχέδιο κειμένου κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας που κατέθεσε στις 18/11/2008 στο οποίο αναφέρεται εκτός των άλλων ότι στόχος είναι μέχρι τον 7ο του 2008 να μην υπάρχουν γιατροί που θα κάνουν πάνω από 7 ενεργείς εφημερίες το μήνα ή 11 παντός τύπου. Αναφορά για εφαρμογή του 48/56ώρου δεν γίνεται πουθενά. Οι οικονομικές προτάσεις απέχουν παρασάγγας από τις αρχικές διεκδικήσεις μας. Αντίθετα, 4 στις 6 σελίδες του σχεδίου κειμένου εξαντλούνται στο εξελικτικό και πολυδιευθυντικό.
Το σχέδιο κειμένου κλαδικής συλλογικής σύμβασης που κατέθεσε η διαπραγματευτική ομάδα της ΟΕΝΓΕ δεν μας εκφράζει. Πιστεύουμε ότι αποτελεί τουλάχιστον συμβιβασμό.

Προτείνουμε

1. Γενικές συνελεύσεις σε όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης με στόχο την επανέναρξη των κινητοποιήσεων και την άσκηση πίεσης προς την ΟΕΝΓΕ και το Υπουργείο Υγείας.
2. Συντονισμό των συνελεύσεων των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, καθώς και των συνελεύσεων των νοσοκομείων της χώρας προς την ανωτέρω κατεύθυνση.
3. Κατάθεση προγραμμάτων εφημερίων για το μήνα Δεκέμβριο με βάση το 48/56ωρο.

Κανένας συμβιβασμός. Ο αγώνας συνεχίζεται.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΠΙΜΕΝΕΙ - ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Το μαζικό κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, που εκφράστηκε με τις μεγαλύτερες συνελεύσεις της τελευταίας δεκαετίας και την κατάθεση από τη συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών προγραμμάτων με 2 εφημερίες για τους ειδικούς και 4 για τους ειδικευόμενους, αποτέλεσε την μεγαλύτερη απειλή των τελευταίων χρόνων για το υπουργείο υγείας. Πολύ περισσότερο το επικείμενο εφημεριακό κραχ απειλούσε να τινάξει στον αέρα τη λειτουργία των νοσοκομείων και να γίνει ένα πολύ μεγάλο αγκάθι για την κυβέρνηση του Καραμανλή. Οι νοσοκομειακοί γιατροί είχαν τη δυνατότητα να γίνουν οι σημαιοφόροι ενός πλατύτερου μετώπου ενάντια στην πολιτική της ακρίβειας, των ιδιωτικοποήσεων, των απολύσεων και των δώρων στους τραπεζίτες ξεσηκώνοντας όλους τους κλάδους και τους εργαζόμενους που δίνουν τη μάχη απέναντι στην κυβέρνηση.
Οι κινήσεις του Αβραμόπουλου και της κυβέρνησης έδειχναν τον πανικό τους. Εκεί που μέχρι πριν δεν υπήρχε πρόβλημα ξαφνικά ο υπουργός αναγκάστηκε να παραδεχτεί το «δίκαιο» των αιτημάτων μας, τα κονδύλια ως δια μαγείας βρέθηκαν και μάλιστα με το πράσινο φως του ίδιου του Καραμανλή και μέσα σε δύο βδομάδες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν δύο φορές. Αυτή η καταρχήν υποχώρηση της κυβέρνησης χωρίς καν να ξεκινήσουν οι κινητοποιήσεις είναι μια πρώτη νίκη των συνελεύσεων και της βάσης των νοσοκομειακών γιατρών που έδειξαν την αποφασιστικότητά τους να δώσουν τη μάχη.
Στην ηγεσία αυτής της μάχης βρέθηκε η αριστερά. Επί δύο χρόνια ο Αβραμόπουλος προσπαθούσε όχι μόνο να αποφύγει τις αυξήσεις και τις προσλήψεις αλλά προσπάθησε πέρυσι να επιβάλει επίδομα εφημερίας έχοντας τη συμφωνία του Τσούκαλου (ΔΑΚΕ) και του Λαοπόδη (ΠΑΣΚΕ). Οι επισχέσεις της προηγούμενης άνοιξης ανέτρεψαν το σκηνικό και το έκτακτο συνέδριο του Ιούνη αποτέλεσε την ταφόπλακα αυτών των σχεδίων. Ταυτόχρονα ο ορισμός της διαπραγματευτικής ομάδας από το συνέδριο έβαζε στο πλάι τον Τσούκαλο και το Λαοπόδη και έδινε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην αριστερά και με σημαία τα 1600 ευρώ και τις προσλήψεις άνοιγε το δρόμο για μια κατά μέτωπο σύγκρουση με το υπουργείο και την κυβέρνηση. Το μέτωπο ΑΕΓ-ΑΡΣΙ-ΝΥΣΤΕΡΙ και ενός κομματιού της ΠΑΣΚΕ ήταν αυτό που έδινε τον τόνο και κέρδιζε με συντριπτική πλειοψηφία τις συνελεύσεις.
Δυστυχώς στην πιο κρίσιμη στιγμή η αριστερά επέλεξε το συμβιβασμό με τον Αβραμόπουλο. Με τις ψήφους της ΔΑΚΕ, της ΠΑΣΚΕ και τις ΑΕΓ (ΣΥΝ) το Γενικό Συμβούλιο της 5/11 αποφάσισε την αποδοχή της νέας πρότασης Αβραμόπουλου και την αναστολή των κινητοποιήσεων «ως ένδειξη καλής θέλησης και για να διευκολύνουμε τη διαπραγμάτευση». Ήταν το καλύτερο δώρο για την κυβέρνηση. Την επόμενη κιόλας μέρα, την ώρα που η Αυγή έγραφε «αποδέχονται οι γιατροί την πρόταση του υπ. Υγείας για το ωράριο», ο Αβραμόπουλος έβγαινε ως θριαμβευτής στα κανάλια για να πανυγηρίσει την «ιστορική συμφωνία» μην περιμένοντας καν τις αποφάσεις των συνελεύσεων που υποτίθεται «θα είχαν τον τελευταίο ρόλο». Ο Νοέμβρης αντί για μήνας της σύγκρουσης και των μαζικών κινητοποιήσεων μετατράπηκε σε μήνα «εντατικής διαπραγμάτευσης». Την ώρα που ο Τσούκαλος και ο Λαοπόδης μαζί με τους συνδικαλιστές της αριστεράς θα κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον πιο αναξιόπιστο υπουργό (όπως περίτρανα έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια) για να καθορίσουν τις λεπτομέρειες και τις εγγυήσεις της κυβέρνησης, η βάση των γιατρών θα περιμένει παροπλισμένη να… ξανακινητοποιηθεί αν η διαπραγμάτευση καταλήξει φιάσκο. Όσο και να ορκίζονται κάποιοι για τη δύναμη των συνελεύσεων και της βάσης στην πιο κρίσιμη στιγμή επέλεξαν να αφοπλίσουν τον κλάδο από το πιο ισχυρό μας διαπραγματευτικό χαρτί που είναι οι κινητοποιήσεις κάνοντας μάλιστα συμμαχία με αυτούς που πριν 6 μήνες ήταν έτοιμοι να αποδεχτούν την επιβολή του επιδόματος εφημέρευσης.
Στην ουσία ο «ρεαλισμός» των αριστερών ηγεσιών αυτό που εκφράζει είναι η υποτίμηση του κινήματος και της βάσης των νοσοκομειακών γιατρών. Οι απόψεις πως μια κατά μέτωπο σύγκρουση τώρα θα έφερνε τη διάσπαση και την ήττα αγνοούν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια υπήρξε σε μαζική κλίμακα η αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να κερδίσουμε και πως η μαζική συμμετοχή των ειδικευόμενων έβγαζε μια νέα γενιά γιατρών αποφασισμένη να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους. Η μαζικότητα των συνελεύσεων είχε όλα τα φόντα να μετατραπεί σε ένα δυναμικό κίνημα στα νοσοκομεία και στους δρόμους με ομάδες περιφρούρησης, συντονιστικά, καθημερινές συνελεύσεις, πορείες και χάπενινγκς αλλά και με καθολική απεργία αν αυτό ήταν απαραίτητο. Είναι απαράδεκτο οι συνδικαλιστές της αριστεράς να κατηγορούν από το βήμα των συνελεύσεων τον κόσμο γιατί «πρώτη φορά συμμετείχε σε συνέλευση τώρα και που ήταν όλα αυτά τα χρόνια» παραβλέποντας το γεγονός ότι αν δεν είχε κινητοποιηθεί αυτός ο κόσμος ο υπουργός δε θα συζήταγε καν μαζί μας. Η λογική αυτή σημαίνει πως η βάση είναι ο πρωταγωνιστής αλλά μόνο μέχρι ενός ορίου, ξαφνικά οι συνελεύσεις είναι συναισθηματισμός και πρέπει να κάνουν στο πλάι.
Την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία ξεκινούνε κινητοποιήσεις και που το παράδειγμα του Αττικού έδειξε πως αυτός ο συντονισμός είναι εφικτός και αποτελεσματικός, εμείς σταματάμε τον αγώνα. Πολύ περισσότερο που μια σειρά κλάδων συζητούν να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας (εκπαιδευτικοί) και άλλοι βρίσκονται ήδη σε κινητοποιήσεις (Δήμοι, Ολυμπιακή, Altec, Ziemens, Λαναράς, λιμάνια, συγκοινωνίες), είχαμε τη δυνατότητα να συντονιστούμε μαζί τους και να γίνουμε η αιχμή του δόρατος απέναντι στην κυβέρνηση. Είναι αστείο να ισχυρίζονται κάποιοι ότι το να ζητάς 1600 ευρώ είναι πρόκληση για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, την ώρα που η μάχη των αυξήσεων απέναντι στην ακρίβεια είναι η αυτό που ενώνει όλους τους κλάδους και αποτελεί την πραγματική απάντηση των εργαζόμενων στην κρίση του συστήματος. Η αριστερά δεν μπορεί να αποδέχεται τα επιχειρήματα της κυβέρνησης (περί προνομιούχων στρωμάτων που είναι άπληστα) όταν όλος ο κόσμος καταλαβαίνει πως υπάρχουν τα χρήματα να ικανοποιηθούν τα αιτήματα, όχι μόνο των γιατρών αλλά όλων των εργαζόμενων, αλλά η κυβέρνηση επιλέγει να τα δίνει στους τραπεζίτες.
Η μοναδική αυτή συγκυρία της πιο αδύναμης κυβέρνησης και του πιο μαζικού και αποφασιστικού κινήματος δυστυχώς δεν οδήγησε σε μια κλιμάκωση αλλά σε συμβιβασμό και αφοπλισμό του κινήματος. Η λογική της οικονομίας δυνάμεων και των σταδιακών διεκδικήσεων αγνοεί το γεγονός ότι οι ανατροπές και οι νίκες των εργαζόμενων γίνονται με κινηματικούς όρους την ώρα που έχουμε τη δύναμη και η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο όχι μετά από ένα χρόνο που πιθανόν τα πάντα θα είναι διαφορετικά.
Δυστυχώς η αριστερά επέλεξε να είναι ο σοβαρός και υπεύθυνος συνομιλητής του υπουργού ακολουθώντας τις υποδείξεις του Αβραμόπουλου ότι «μπορείται να πείσετε τους συναδερφους σας ότι το συμφέρον τους είναι να δεχτούν την πρόταση» και βγάζοντας στην πράξη την κυβέρνηση από το αδιέξοδο. Η απάντηση της βάσης σε πείσμα της επίσημης αριστεράς αλλά και της αναποφασιστικότητας ενός κομματιού της ριζοσπαστικής αριστεράς (που ενώ διακήρυτε «όλη η εξουσία στις συνελεύσεις» δεν έβαζε καθαρή πρόταση ενάντια στο συμβιβασμό) ήταν σε πολλές περιπτώσεις η απόρριψη της εισήγησης της ΟΕΝΓΕ , ενώ σε άλλες η καταγραφή μιας ισχυρής μειοψηφίας αποφασισμένης να δώσει τη μάχη ως το τέλος. Γι’ αυτό και χρειάζεται να χτίσουμε σε κάθε νοσοκομείο όπως και σε κάθε άλλο εργατικό χώρο τα δίκτυα της βάσης που θα οργανώνουν τις μάχες και θα αποτρέπουν τους συμβιβασμούς των ηγεσιών ξεπερνώντας τους ρεαλισμούς της επίσημης «αριστεράς».