• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
• ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
• ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
• ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Η κοροϊδία του Αβραμόπουλου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η κατάθεση της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στη βουλή διέλυσε κάθε αυταπάτη για τα σχέδια της κυβέρνησης. Οι "αυξήσεις" είναι μειωμένες κατά ~50€ στους ειδικευόμενους και ~100€ στους Διευθυντές, δεν γίνεται αναφορά στο αφορολόγητο των άνω των 4 εφημεριών, δεν αναφέρεται ότι η σύμβαση είναι ετήσια και λήγει στις 31/12/2009. Αυτό σημαίνει ότι δεν προκύπτει και η συμφωνημένη νέα διαπραγμάτευση του μισθολογίου και της επόμενης Σύμβασης για το 2010, ενώ δεν υπάρχει αναφορά για τις 2500 προσλήψεις γιατρών (της 2ης φάσης, του 2010). Πίσω από τις διακηρύξεις για το «τέλος στις μεγάλες εκκρεμότητες του χώρου της υγείας», η πραγματικότητα είναι ότι ο Αβραμόπουλος όχι μόνο εξαπατά τους γιατρούς με την αθέτηση της υπογραφής του, αλλά μπλοκάροντας τώρα κάθε δυνατότητα για πραγματική αναβάθμιση του ΕΣΥ ανοίγει το δρόμο για τις μελλοντικές επιθέσεις στη δημόσια υγεία .
Kαι δεν είναι μόνο ο Αβραμόπουλος. Το τριετές πρόγραμμα σταθεροποίησης της κυβέρνησης (δηλαδή πάγωμα προσλήψεων, περικοπές σε υγεία και παιδεία, μηδενικές αυξήσεις και ιδιωτικοποιήσεις) είναι μια ομολογία αποτυχίας αλλά και μια κήρυξη πολέμου στους εργαζόμενους και στο κράτος πρόνοιας. Αυτό που προσπαθούν είναι να φορτώσουν τα βάρη της δικιάς τους κρίσης στις πλάτες μας. Και για αυτό καταφεύγουν στην καταστολή στέλνοντας τα ΜΑΤ στη νεολαία, τους αγρότες και τους εργαζόμενους, αλλά και στην ωμή αθέτηση συμφωνίας όπως κάνει τώρα ο Αβραμόπουλος κηρύσσοντας ουσιαστικά τον πόλεμο στους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Αυτός που ανάγκασε τον Αβραμόπουλο να υποσχεθεί την υλοποίηση έστω και ενός μέρους των αιτημάτων μας δεν ήταν άλλος από το κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών, που με τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητά του στρίμωξε το υπουργείο. Η αναστολή των κινητοποιήσεων το Νοέμβρη τους έδωσε τη δυνατότητα να κερδίσουν χρόνο και να επιχειρούν τώρα να περάσουν στην αντεπίθεση. Τώρα είναι η ώρα να πιάσουμε το νήμα του αγώνα και να μετατρέψουμε την οργή μας σε ανυποχώρητο κίνημα διαρκείας σε όλα τα νοσοκομεία. Έναν αγώνα μέχρι τη νίκη που είναι η ψήφιση της σύμβασης όπως αυτή υπογράφτηκε ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να επιβάλουμε και τη γρήγορη εφαρμογή της. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι αν δεχτούμε τώρα την «κλοπή» δεν θα ξαναπροσπαθήσουν πολύ σύντομα να πάρουν πίσω ό,τι θα έχει απομείνει από τη σύμβαση.
Είναι η ώρα της κλιμάκωσης. Το πρώτο βήμα είναι η εφαρμογή των προγραμμάτων εφημεριών, όπως μαζικά κατατέθηκαν και πάλι, για να κάνουμε πράξη το εφημεριακό κραχ. Το δεύτερο και πιο αποφασιστικό βήμα είναι η απεργιακή κλιμάκωση. Η 48ωρη απεργία της ΟΕΝΓΕ (12 και 13/2) είναι η αρχή. Να τη μετατρέψουμε σε ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ κλείνοντας τα τακτικά χειρουργεία, τα εξωτερικά ιατρεία και αναστέλλοντας κάθε προγραμματισμένη εισαγωγή, ραντεβού η εξέταση, μπλοκάροντας έτσι συνολικά τη λειτουργία των νοσοκομείων. Απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκβιασμού, εκφοβισμού και ποινικοποίησης να απαντήσουμε με τη συλλογική μας δράση. Ταυτόχρονα χρειάζεται καθημερινό πρόγραμμα κινητοποιήσεων με συγκεντρώσεις στις πύλες, πορείες, συνελεύσεις, περιοδείες, ενημέρωση των ασθενών.
Απαραίτητη είναι η οργάνωση από τα κάτω και ο συντονισμός. Η συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε νοσοκομείο είναι ζωτικής σημασίας για την ενημέρωση, την περιφρούρηση και τον έλεγχο του προσωπικού ασφαλείας. Ταυτόχρονα χρειάζεται ο συντονισμός των νοσοκομείων σε κάθε πόλη και πανελλαδικά, να συγκροτηθεί και πάλι ένα πανελλαδικό συντονιστικό και να αποφασιστεί πανελλαδικό συλλαλητήριο. Εξίσου σημαντικό είναι να έχουμε τη συμπαράσταση και να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα νοσοκομεία αλλά και με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη λιτότητα. Μπορούμε να χτίσουμε ένα πλατύ μέτωπο που θα δώσει στην κυβέρνηση των απατεώνων την απάντηση που της αξίζει.
• ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
• ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
• ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Η κοροϊδία του Αβραμόπουλου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η κατάθεση της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στη βουλή διέλυσε κάθε αυταπάτη για τα σχέδια της κυβέρνησης. Οι "αυξήσεις" είναι μειωμένες κατά ~50€ στους ειδικευόμενους και ~100€ στους Διευθυντές, δεν γίνεται αναφορά στο αφορολόγητο των άνω των 4 εφημεριών, δεν αναφέρεται ότι η σύμβαση είναι ετήσια και λήγει στις 31/12/2009. Αυτό σημαίνει ότι δεν προκύπτει και η συμφωνημένη νέα διαπραγμάτευση του μισθολογίου και της επόμενης Σύμβασης για το 2010, ενώ δεν υπάρχει αναφορά για τις 2500 προσλήψεις γιατρών (της 2ης φάσης, του 2010). Πίσω από τις διακηρύξεις για το «τέλος στις μεγάλες εκκρεμότητες του χώρου της υγείας», η πραγματικότητα είναι ότι ο Αβραμόπουλος όχι μόνο εξαπατά τους γιατρούς με την αθέτηση της υπογραφής του, αλλά μπλοκάροντας τώρα κάθε δυνατότητα για πραγματική αναβάθμιση του ΕΣΥ ανοίγει το δρόμο για τις μελλοντικές επιθέσεις στη δημόσια υγεία .
Kαι δεν είναι μόνο ο Αβραμόπουλος. Το τριετές πρόγραμμα σταθεροποίησης της κυβέρνησης (δηλαδή πάγωμα προσλήψεων, περικοπές σε υγεία και παιδεία, μηδενικές αυξήσεις και ιδιωτικοποιήσεις) είναι μια ομολογία αποτυχίας αλλά και μια κήρυξη πολέμου στους εργαζόμενους και στο κράτος πρόνοιας. Αυτό που προσπαθούν είναι να φορτώσουν τα βάρη της δικιάς τους κρίσης στις πλάτες μας. Και για αυτό καταφεύγουν στην καταστολή στέλνοντας τα ΜΑΤ στη νεολαία, τους αγρότες και τους εργαζόμενους, αλλά και στην ωμή αθέτηση συμφωνίας όπως κάνει τώρα ο Αβραμόπουλος κηρύσσοντας ουσιαστικά τον πόλεμο στους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Αυτός που ανάγκασε τον Αβραμόπουλο να υποσχεθεί την υλοποίηση έστω και ενός μέρους των αιτημάτων μας δεν ήταν άλλος από το κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών, που με τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητά του στρίμωξε το υπουργείο. Η αναστολή των κινητοποιήσεων το Νοέμβρη τους έδωσε τη δυνατότητα να κερδίσουν χρόνο και να επιχειρούν τώρα να περάσουν στην αντεπίθεση. Τώρα είναι η ώρα να πιάσουμε το νήμα του αγώνα και να μετατρέψουμε την οργή μας σε ανυποχώρητο κίνημα διαρκείας σε όλα τα νοσοκομεία. Έναν αγώνα μέχρι τη νίκη που είναι η ψήφιση της σύμβασης όπως αυτή υπογράφτηκε ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να επιβάλουμε και τη γρήγορη εφαρμογή της. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι αν δεχτούμε τώρα την «κλοπή» δεν θα ξαναπροσπαθήσουν πολύ σύντομα να πάρουν πίσω ό,τι θα έχει απομείνει από τη σύμβαση.
Είναι η ώρα της κλιμάκωσης. Το πρώτο βήμα είναι η εφαρμογή των προγραμμάτων εφημεριών, όπως μαζικά κατατέθηκαν και πάλι, για να κάνουμε πράξη το εφημεριακό κραχ. Το δεύτερο και πιο αποφασιστικό βήμα είναι η απεργιακή κλιμάκωση. Η 48ωρη απεργία της ΟΕΝΓΕ (12 και 13/2) είναι η αρχή. Να τη μετατρέψουμε σε ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ κλείνοντας τα τακτικά χειρουργεία, τα εξωτερικά ιατρεία και αναστέλλοντας κάθε προγραμματισμένη εισαγωγή, ραντεβού η εξέταση, μπλοκάροντας έτσι συνολικά τη λειτουργία των νοσοκομείων. Απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκβιασμού, εκφοβισμού και ποινικοποίησης να απαντήσουμε με τη συλλογική μας δράση. Ταυτόχρονα χρειάζεται καθημερινό πρόγραμμα κινητοποιήσεων με συγκεντρώσεις στις πύλες, πορείες, συνελεύσεις, περιοδείες, ενημέρωση των ασθενών.
Απαραίτητη είναι η οργάνωση από τα κάτω και ο συντονισμός. Η συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε νοσοκομείο είναι ζωτικής σημασίας για την ενημέρωση, την περιφρούρηση και τον έλεγχο του προσωπικού ασφαλείας. Ταυτόχρονα χρειάζεται ο συντονισμός των νοσοκομείων σε κάθε πόλη και πανελλαδικά, να συγκροτηθεί και πάλι ένα πανελλαδικό συντονιστικό και να αποφασιστεί πανελλαδικό συλλαλητήριο. Εξίσου σημαντικό είναι να έχουμε τη συμπαράσταση και να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα νοσοκομεία αλλά και με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη λιτότητα. Μπορούμε να χτίσουμε ένα πλατύ μέτωπο που θα δώσει στην κυβέρνηση των απατεώνων την απάντηση που της αξίζει.
No comments:
Post a Comment