Μετά την τεράστια επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 13 Φλεβάρη και τα μαζικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα ήδη έχει ανοίξει ο δρόμος για απεργιακή κλιμάκωση ενάντια στην κυβέρνηση των «ληστρικών μεταρρυθμίσεων». Ο Μάρτιος ξεκίνησε με όλα τα σημάδια ενός απεργιακού ξεσηκωμού. Οι απεργοί της ΔΕΗ με τις επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες τους ήρθαν να ανταμώσουν τους απεργούς των λιμανιών που κλιμακώνουν τον μακροχρόνιο αγώνα τους. Οι απεργοί των Δήμων επιβεβαιώνουν ότι όλο και περισσότεροι κλάδοι στρέφονται σε απεργίες διαρκείας σαν αποτελεσματική απάντηση στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Και οι απεργοί της Τράπεζας της Ελλάδος έρχονται να θυμίσουν τη δύναμη της εργατικής τάξης που μπορεί να κατεβάσει τους διακόπτες και να σταματήσει όλα τα «άυλα» συστήματα του «μεταμοντέρνου» καπιταλισμού. Όσο και να προσπαθεί ο Καραμανλής να ζητάει τη συναίνεση των εργαζόμενων για τα «εθνικά θέματα» αυτό που εισπράττει είναι την ακόμα μεγαλύτερη πτώση της ΝΔ στα γκάλοπ και ένα απεργιακό τσουνάμι.
Παρά τον εργατικό ξεσηκωμό και το πολιτικό αδιέξοδο που έχει βρεθεί η κυβέρνηση, Καραμανλής και Πετραλιά αποφάσισαν να καταθέσουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο με 3 άξονες- χτύπημα στις γυναίκες, αύξηση των ορίων ηλικίας και πετσόκομα των συντάξεων. Συνεχίζουν στη γραμμή της βίαιας ενοποίησης των «ευγενών ταμείων» ( μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων), κάτι που θα δεσμεύσει το 10% των ετήσιων εσόδων και το 15% των αποθεματικών τους, οδηγώντας τα στην κάλυψη της τρύπας του προυπολογισμού και τον χρηματιστηριακό τζόγο. Με τα μέτρα της Πετραλιά τέτοιες νόμιμες μορφές καταλήστευσης των αποθεματικών παγιώνονται και διευρύνονται σε τραπεζικά και επενδυτικά σχήματα, ενώ ήδη μεγαλοκλινικάρχες και το κράτος χρωστούν δις ευρω στο ΤΣΑΥ σε εισφορές, με γιατρούς να δουλεύουν ήδη σε καθεστώς «μαύρης» και ανασφάλιστης εργασίας. Παράλληλα μεθοδεύεται η αύξηση των ορίων ηλικίας στα 39 έτη για όλους και με τους νόμους Σιούφα και Ρέππα επιδιώκουν συντάξεις 450 ευρω για τους νέους γιατρούς. Η άρνηση για ένταξη νοσηλευτών και γιατρών στα βαρέα και ανθυγειινα , η αύξηση των ορίων ηλικίας για τις γυναίκες και σφαγή των συντάξεων αποτελούν την άλλη όψη της αντι-ασφαλιστικής «μεταρρύθμισης».
Παράλληλα ο Αβραμόπουλος με το νομοσχέδιο για την «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» έρχεται να επεκτείνει την ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης, εφαρμόζοντας τη σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και στην πρωτοβάθμια υγεία. Ενώ εξισώνονται οικονομικά-επιστημονικά και οργανωτικά όλοι οι φορείς που παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη είτε ανήκουν στα ΕΣΥ, είτε σε ασφαλιστικά ταμεία, είτε σε ιδιώτες, καταργείται η δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών (που υπάρχει μέχρι σήμερα) καθώς θα κοστολογείται και θα πληρώνεται από τον ασφαλισμένο κάθε πράξη, ακόμη και η συνταγογράφηση. Ο ασφαλισμένος θα πληρώνει με πιστωτική κάρτα με σφιχτό έλεγχο από τον ασφαλιστικό οργανισμό. Η κάρτα θα πιστώνεται με κριτήρια με κάποιο ποσό και αν εξαντλήθει , θα πρέπει ο ασφαλισμένος να ζητήσει νέα πίστωση αιτιολογημένα και αφού εξηγήσει που κατανάλωσε το αρχικό ποσό. Έτσι ξεδιπλώνεται η ala cart πρωτοβάθμια περίθαλψη μάλιστα με πλαφόν που θα ορίζει ο κάθε ασφαλιστικός οργανισμός, με τον κλάδο περίθαλψης των ταμείων να καταρρέει, εκτός αν μειώσουν δραστικά τις παροχές τους. Ταυτόχρονα τα ταμεία θα ξεπουλιούνται σε συμβάσεις με εμπορικές τράπεζες, υποθηκεύοντας το μέλλον τους και ανοίγει ο δρόμος στο τραπεζικό κεφάλαιο να βάλει χέρι στην υγεία. Ουσιαστικά το νομοσχέδιο κατοχυρώνει τους ιδιωτικούς φορείς να παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη, ενώ τα κέντρα υγείας αστικού τύπου δεν ξεκαθαρίζεται αν θα είναι δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου. Πάλι τα ΤΕΠ των δημόσιων νοσοκομείων θα δέχονται το μεγαλύτερο βάρος, αφού τα ιδιωτικά ούτε θα εφημερεύουν ούτε διαθέτουν ΤΕΠ. Κουβέντα για τους ανασφάλιστους, τους ανέργους και τους μετανάστες που αποκλείονται από την περίθαλψη. Και το πιο εξωφρενικό: ο οικογενειακός γιατρός που διαφημίζει το υπουργείο καταντά ανέκδοτο, χωρίς πληθυσμιακή αναφορά, χωρίς δίκτυο, χωρίς λίστα θα κατευθύνει ως μάνατζερ τον ασφαλισμένο στην ενιαία αγορά των πρωτοβάθμιων υπηρεσιών.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το υπουργείο απορρίπτει με τον πιο προκλητικό τρόπο το αίτημα των νοσοκομειακών γιατρών για αυξήσεις ( 1600 ευρω που ζητά η ΟΕΝΓΕ) και συνεχίζει τις ψεύτικες υποσχέσεις για προσλήψεις και «μη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων». Μέσα από το διάλογο-παρωδία με την ομοσπονδία επιχειρεί να εξασφαλίσει συναίνεση και εργασιακή ειρήνη για 3 χρόνια, υποσχόμενο ψίχουλα, απειλώντας να μας επιβάλει επίδομα εφημερίας και προσπαθώντας να διασπάσει το κλάδο των γιατρών. Αυτή είναι η πραγματικότητα των προτάσεων του υπουργείου για την «υπογραφή κλαδικής συμφωνίας» όσες φορές και να την αναδιατυπώσει. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση τολμάει να μας εκβιάζει με το να αφήνει απλήρωτες τις εφημερίες μας από το Δεκέμβρη και μετά. Σύμμαχός τους στην μεθόδευση αυτή είναι η ηγεσία της ΟΕΝΓΕ καθώς παρόλη την κατακραυγή από όλες τις Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών σε όλη τη χώρα, η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚΕ παρουσιάζοντας εντελώς «αυθαίρετα» στοιχεία για τις «αυξήσεις» που υποτίθεται μας δίνει το υπουργείο ψήφισαν στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο τη συνέχιση του διαλόγου. Είναι οι ίδιοι που εδώ και πάνω από ένα χρόνο μπλοκάρουν κάθε απόπειρα συνέλευσης της ΕΙΝΑΠ, που προσπάθησαν να παραποιήσουν την προηγούμενη απόφαση του Γενικού Συμβουλίου και αγνοούν επιδεικτικά όλες τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων ως τώρα. Όσο και να προσπαθούν όμως ξέρουν πολύ καλά πως η οργή της βάσης των νοσοκομειακών γιατρών συνεχώς μεγαλώνει και για αυτό καταφεύγουν στα πιο βρώμικα μέσα. Η γκεμπελικής έμπνευσης επιστολή-καταγγελία της ΙΣΚ που ξαφνικά θυμήθηκε τους αγώνες και το κίνημα και προσπαθεί να υπερασπιστεί τις «δημοκρατικές διαδικασίες» εξυμνώντας την πρόταση του υπουργείου το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μας εξοργίσει περισσότερο. Η κυβέρνηση της μειοψηφίας και η παράταξή τους που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να διαλύει κάθε συλλογική διαδικασία δεν έχει κανένα δικαίωμα να μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας. Ούτε μπορούν να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των αναγκών και της αξιοπρέπειας των νοσοκομειακών γιατρών οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων.
Απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις και τις προκλήσεις χρειάζεται συναγερμός στις ενώσεις και τα σωματεία στα νοσοκομεία. Ας μην ξεχνάμε πως η δύναμή μας μέχρι τώρα ήταν οι γενικές μας συνελεύσεις, η πενθήμερη απεργία της ΕΝΙΘ που απέτρεψε το ξεπούλημα το Νοέμβρη, οι μεγαλειώδεις απεργίες για το ασφαλιστικό. Τώρα που τα λιμάνια, η ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι στους Δήμους, οι εκπαιδευτικοί, οι μηχανικοί κλιμακώνουν και στριμώχνουν την κυβέρνηση, πρέπει να εργανώσουμε την απεργιακή απάντηση και στο χώρο της υγείας. Χρειάζετα να απορρίψουμε κατηγορηματικά τα παζάρια με το υπουργείο και να μπούμε σε δράση. Ήδη ενώσεις γιατρών σε όλη την Ελλάδα παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις με επισχέσεις εργασίας ξεκινώντας από τις 11/3. Το ίδιο χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς. Το πρώτο βήμα είναι να διεκδικήσουμε τις δεδουλευμένες εφημερίες με την επίσχεση και μετά να προχωρήσουμε σε απεργιακή κλιμάκωση. Η επόμενη γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για το ασφαλιστικό που θα γίνει την επόμενη βδομάδα πρέπει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Να κάνουμε δικιά μας υπόθεση την οργάνωσή της με απεργιακές φρουρές και μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο. Αυτό μπορεί να ξεδιπλώσει τη δυναμική μας και σε συντονισμό με το απεργιακό ποτάμι όλων των άλλων κλάδων να ξεσηκώσουμε τα νοσοκομεία σε απεργία διαρκείας για να σταματήσουμε μια και καλή τα σχέδια του Αβραμόπουλου και της κυβέρνησης.
No comments:
Post a Comment