ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ -ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ- ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΟΧΙ

ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

• Να ανατρέψουμε το νέο μνημόνιο

• Να ανοίξουμε το δρόμο
για την εργατική εναλλακτική λύση

Η κυβέρνηση προχωράει στην ψήφιση ενός νέου μνημονίου, που φέρνει μια μεγάλη επίθεση στην εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της, κλιμακώνοντας τις μνημονιακές επιθέσεις των τελευταίων πέντε χρόνων. Επιθέσεις που οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να περάσουν αφού λύγισαν κάτω από τη δύναμη των εργατικών αγώνων.

Το εργατικό κίνημα είναι αντιμέτωπο με το νέο μνημόνιο και μπορεί να το ανατρέψει. Ξεκινάμε από την αφετηρία ότι είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία και για την ακρίβεια το 62% που πριν λίγες μέρες είπε ένα καθαρό ΟΧΙ στα μνημόνια. Συνεχίζουμε λοιπόν τη μάχη του ΟΧΙ που δώσαμε εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες και αυτή τη φορά στη μάχη δεν χρησιμοποιούμε σαν όπλο την ψήφο μας, αλλά το πιο δυνατό όπλο που έχουν οι εργάτες, την ΑΠΕΡΓΙΑ. Και την απεργία, δεν μπορεί καμία κυβέρνηση και κανένας ευρωπαϊκός θεσμός να την «αγνοήσει».

Ξέρουμε αυτός που έφερε τη μεγάλη νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα είναι η εργατική τάξη, που έδωσε σκληρούς αγώνες για μια ολόκληρη πενταετία, και ανέτρεψε τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η εργαζόμενοι, όχι μόνο δεν έχουν «γυρίσει πίσω» αλλά προχωράνε μπροστά, ριζοσπαστικοποιούνται ακόμη περισσότερο. Το ΟΧΙ της Κυριακής, για την πλειοψηφία του κόσμου (και σε αυτό είχε απόλυτο δίκιο η πλευρά των αφεντικών), ήταν ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ρήξη, στη σύγκρουση με το Χρέος, την ΕΕ, το ευρώ και τα αφεντικά.

Αυτή η δύναμη της τάξης μας χρειάζεται να οργανωθεί και να οργανώσει τις μάχες της για να ανατρέψει και αυτό το μνημόνιο.

Το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων ανοίγει άμεσα από τον Σεπτέμβρη και αφορά τα λιμάνια (ΟΛΠ και ΟΛΘ), τα περιφερειακά αεροδρόμια, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και την ΕΕΣΤΥ στο σιδηροδρομικό δίκτυο, τον ΑΔΜΗΕ και τη μικρή ΔΕΗ, την ΕΥΑΘ και την ΕΥΔΑΠ και συνεχίζει ένα μακρύ κατάλογο. Η κυβέρνηση επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει τις πιο κρίσιμες δημόσιες υποδομές, είτε με 100% ιδιωτικοποίηση είτε με τμηματική παραχώρηση. Πρόκειται για μια επίθεση όχι μονάχα σε βάρος των εργαζόμενων σε αυτές τις επιχειρήσεις, (μια που η εμπειρία της Cosco δείχνει ποιο μέλλον ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους) αλλά μια ευθεία επίθεση συνολικά σε βάρος της εργατικής τάξης που χρησιμοποιεί όλες αυτές τις δομές και υπηρεσίες.

Οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους κλάδους έχουν πλούσια εμπειρία από αγώνες και αντίσταση στις πολιτικές των μνημονίων. Οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ το 2010 με τις καταλήψεις στα κτίρια της Καρόλου, οι εργαζόμενοι σε ΟΛΠ και ΟΛΘ που εδώ και δέκα χρόνια με μεγάλες απεργίες διαρκείας, έχουν εμποδίσει την πλήρη ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ που κόντραραν απεργιακά πολλές φορές τα σχέδια ιδιωτικοποίησης, οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ αντίστοιχα. Υπάρχει μια πλούσια εμπειρία σκληρών απεργιακών αγώνων σε όλους αυτούς τους χώρους, που χρειάζεται να ξαναμπεί μπροστά και αυτόν το Σεπτέμβρη για να αποτρέψει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης. Μπορούμε σε κάθε χώρο δουλειάς να το κάνουμε όπως η ΕΡΤ πριν από δύο χρόνια. Ιδιωτικοποίηση αυτοί? Απεργία, κατάληψη και ένα πλατύ κύμα αλληλεγγύης εμείς. Με αυτόν το άξονα θα χρειαστεί να κινηθούμε και θα είναι κρίσιμο το επόμενο διάστημα να οργανωθεί ένα πλατύ κύμα αντιπαράθεσης με τις ιδιωτικοποιήσεις, που να αγκαλιάσει όλη την κοινωνία, να προσφέρει στήριξη και αλληλεγγύη στους εργαζόμενους και να συντονίσει τον αγωνιστικό βηματισμό.

Η σύγκρουση με τις περικοπές επίσης θα βρεθεί από την αρχή στο κέντρο της αντιπαράθεσης του κινήματος με τα νέα μνημόνια. Όχι μόνο για αυξήσεις στου μισθούς σε όλο το δημόσιο, αλλά πολύ περισσότερο η μάχη για προσλήψεις προσωπικού για σχολεία δήμους και νοσοκομεία που έχουν ρημάξει από τις περικοπές την τελευταία πενταετία των μνημονίων. Δεκάδες νοσοκομεία βρίσκονται ένα βήμα πριν από το κλείσιμο εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, στα σχολεία οι ελλείψεις μόνιμων εκπαιδευτικών αγγίζουν τις δεκάδες χιλιάδες, και στους δήμους η έλλειψη εργαζόμενων ανοίγει τις ορέξεις σε δημάρχους και λαμόγια να ιδιωτικοποιήσουν ολόκληρους τομείς όπως η καθαριότητα, τα ΚΕΠ, οι παιδικοί σταθμοί.

Θα χρειαστεί ο Σεπτέμβρης να ξεκινήσει απεργιακά. Με απεργίες σε σχολεία, σε νοσοκομεία και σε ΟΤΑ με κεντρικό ζήτημα τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και την χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών που έχει ανάγκη όλη η κοινωνία που πλήττεται από την κρίση. Ήδη οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες έχουν στις αποσκευές τους δύο πρόσφατα συνέδρια με ισχυροποίηση της αριστεράς και πρόταση να ξεκινήσουν τον Σεπτέμβρη με κύκλους γενικών συνελεύσεων για απεργίες. Τα νοσοκομεία έχουν ήδη πραγματοποιήσει απεργία στις 20 Μάη και έχουν πλούσια εμπειρία αγώνων, το ίδιο και οι εργαζόμενοι στους Δήμους. Ο Σεπτέμβρης χρειάζεται αν μπει με γενικές συνελεύσεις σε όλους τους χώρους και αποφάσεις για απεργιακή κλιμάκωση για να ανατραπεί η πολιτική των περικοπών.

Η μάχη ενάντια στο ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση, συμπληρώνει και γενικεύει σε κάθε χώρο του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα τη σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές. Οι ενοποιήσεις των ταμείων, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις (μέσω των αυξήσεων στις εισφορές), η σύνταξη στα 67 για όλους, φέρνει οργή και θυμό σε κάθε εργαζόμενο και συνταξιούχο.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Δεν ξεκινάμε αυτή τη μάχη από το μηδέν. Αντίθετα έχουμε πίσω μας τις αποσκευές αγώνων και απεργιών πέντε χρόνων. Απεργιών που ανέτρεψαν τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά), και διέλυσαν τα πολιτικά κόμματα της άρχουσας τάξης και των αφεντικών, εκτινάσσοντας τα ποσοστά της αριστεράς σε πρωτόγνωρα επίπεδα και φέρνοντας την στην κυβέρνηση.

Ακόμη και αυτό το τελευταίο πεντάμηνο με διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι εργαζόμενοι δεν έχουν «κάτσει στον καναπέ τους», απέναντι στους συνεχείς συμβιβασμούς και τις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ με κινητοποιήσεις επέβαλλαν το να ξαναπάρουν πίσω τις δουλειές τους, οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια απέργησαν στις 7 Μάη αμέσως μόλις η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. οι εργαζόμενοι στην Υγεία βγήκαν σε απεργία στις 20 Μάη. Οι πλατείες της άνοιξης όπου δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απαιτούσαν «ούτε βήμα πίσω» και βέβαια πάνω απ’ όλα το 62% στο δημοψήφισμα που η εργατική τάξη με τον πιο καθαρό και ταξικό τρόπο έστειλε το μήνυμα ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Χρειάζεται ταυτόχρονα να ανοίξουμε τη συζήτηση για την εργατική εναλλακτική προοπτική. Γιατί για να ξεφύγουμε από τον βραχνά των μνημονίων για να απαντήσουμε μια και καλή στους συνεχιζόμενους εκβιασμούς ΕΕ-ΔΝΤ-δανειστών, είναι απαραίτητη η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ, η κρατικοποίηση των τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Και σε αυτόν το δρόμο χρειάζεται να βαδίσουμε

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ενάντια σε Κλεισίματα, Διαθεσιμότητες και Ιδιωτικοποιήσεις θα πρωτοστατήσει σε όλες αυτές τις μάχες όπως έχει κάνει εδώ και ενάμιση χρόνο, και καλεί κάθε εργαζόμενο, συνδικαλιστή και σωματείο να οργανώσουμε μαζί αυτές τις μάχες για την ανατροπή των μνημονίων και την εργατική προοπτική.